Verlaten...
Ik voel me leeg en verlaten,
Ik weet dat het me niks helpt,
Maar ik kan het toch niet laten.
Ik voel me als iemand die door lege straten loopt,
Eenzaam en alleen
Met niemand om zich heen.
Ik loop en loop,
ik weet niet waar ik uitkomen zal,
in een paradijs, of erger,
Misschien wel in een diep dal.
Ik begrijp me zelf niet meer,
Ik zit te denken keer op keer,
Waarom ik zo doe,
Waarom ik me zo voel,
Maar tja eigenlijk is der niemand
Die echt begrijpt wat ik bedoel.
Ik weet dat het me niks helpt,
Maar ik kan het toch niet laten.
Ik voel me als iemand die door lege straten loopt,
Eenzaam en alleen
Met niemand om zich heen.
Ik loop en loop,
ik weet niet waar ik uitkomen zal,
in een paradijs, of erger,
Misschien wel in een diep dal.
Ik begrijp me zelf niet meer,
Ik zit te denken keer op keer,
Waarom ik zo doe,
Waarom ik me zo voel,
Maar tja eigenlijk is der niemand
Die echt begrijpt wat ik bedoel.
Reacties op dit gedicht
| _Rose_: | Dinsdag, mei 05, 2009 11:45 |
| Knap dat je je gevoelens zo neer kan zetten. Respect. Liefs _Rose_ |
|
| Sté: | Vrijdag, maart 02, 2001 22:34 |
| Ik voel me ook zoals dat gedichtje! Het lijkt 2 druppels water op zoals ik me voel!! Gewoon GOED | |
| fredje: | Donderdag, december 14, 2000 12:51 |
| Hey, ik voel me net zo als jij in je gedichtje.. Super mooi gewoon!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Engeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2000 | ||
| Thema's: | ||