Vervolg op : Historie van de nimfgeworden elf


Anariel had een kind gekregen
Geboren onder het hemels zegen
Was zij zowel elf als nimf als mens
Dit was ook haar moeders hartenwens

't Kind groeide op en werd een vrouw
Aan al haar waarden bleef ze trouw
Zij trok de wijde wereld in
Want in avontuur had zij wel zin

Ze beklom de bergen en liep door dalen
Maakte kennis met vele vreemde talen
Ze zag zoveel pracht, 't raakte haar ziel
Alles in haar ogen was wat haar beviel

Toen kwam ze aan in het kwaadaardig dal
Het stond bekend om de vreugde die het stal
Anariels kinds hart werd droef
En haar lopen werd al wat stroef

Daarna als zij het dal uitkwam
Stonden haar ogen in vuur en vlam
Al wat zij zag was lelijk en slecht
't Leven zelf werd een zwaar gevecht

Ze was het moe en wilde naar huis
Maar vroeg zich plots af: had zij een thuis?
Alle goede herinneringen waren verdwenen
Waren verandert in blauwgrijze stenen

Zij bleef een poosje verdwaast staan
Want eer zij terug naar huis kon gaan
Moest zij haar herinneringsstenen vinden
Zij vroeg vol van verdriet aan alle winden

Om haar te helpen met haar zoektocht
De eerste wind, brenger van vocht
Vond als eerste een hoopje stenen
Anariels kind kon van geluk wel wenen

De tweede wind die de stenen terugbracht
Was al een beetje meer doordacht
De snelste weg koos hij uit voor haar
En al snel zag zij een hoopje stenen daar

De twee laatsten winden die toen kwamen
Waren nog slimmer, zij werkten samen
Het was prettig zoals ze zacht lachten
Want de stenen lagen op haar te wachten

Ze nam de stenen en wist toen terug
De weg naar thuis, ze ging zo vlug
Zij kwam thuis, maar vond iets raar
Het huis lag overhoop, 't was heel naar

Haar ouders waren echt nergens te zien
Ze riep hun namen, wel tien maal tien
Zij werden ontvoerd door de kwaden
Maar waarheen ze nu waren, daar mocht ze naar raden....