Ik weet nu hoe het voelt ..
hoe het is,dacht altijd dat overkomt mij niet.
niet die verdriet,dat zo'n pijn kan doen.
Ben altjd omgeven door vrienden en fanilie die van me houden.
Heb alles wat ik me maar kan wensen,liefde van veel mensen
Maar toch mis ik dat ene stukje gevoel .dat er voor zorgt dat ik me lekker voel..alles aan aan kan kan..en nuttig ben.
Ik weet nu hoe het is..om afgewezen te worden,
hoe het voelt om er niet bij te horen.
Ik wil niet meer voor die dingen uitgemaakt worden...waarom doen ze dit..
van mij kunnen ze naar de ..lopen.En zal om die straf hopen.Dat ze ook die pijn voelen.
Hoop dat ik erin verschijn..en hun terugpak..dat ze in hun broek schijten van angst
dat zou geweldig zijn.
Maar ik blijf dat stille meisje ..en aardig. Totdat de maat vol is..teminste
ik zou graag die lef willen.
Maar ja wie wat kan ik nou,wie ben ik dan..wordt toch weer op een plek gezet door hen,die ik misschien wel niet verdien.
waarom ga ik verder..om weer buitengesloten te worden...om me weer in de zeik te laten nemen....
Alles is blij..en fijn..totdat je er achter komt..dat alles gelogen is...
niets is meer zoals het was...