ik zie heus wel hoe de bloemen bloeien
en ik zie heus wel hoe de wolken verdwijnen
en hoe de zon op gaat
en hoe deze probeert te schijnen
maar laat mij dit ook voelen
ik zie zelf een zwart lang gat
waar ik in rondtol en niet uitkom
ik vecht tegen me gevoel en tegen mezelf
mijn gevoel mijn gedachtes me verleden en me heden
laat mij die zon weer voelen en laat de wolken verdwijnen
de wolken die mijn denken en doen beinvloeden
laat mij mezelf begrijpen
laat me mezelf zijn
athans wie ik dacht dat ik was...
ik zie heus wel de bloemen bloeien
en ik zie heus wel hoe de wolken verdwijnen
en hoe de zon opgaat
en hoe deze probeert te schijnen
laat mijn hart weer bloeien, de wolken in mijn hart verdwijnen, en laat ook mijn denken en doen weer schijnen
pas dan kan ik zeggen
ik ben mezelf
Het is voor mij een heel persoonlijk gedicht niet geschreven om het gedicht maar om me gevoel te kunnen opschrijven zodat andere dat misschien zouden kunnen begrijpen....