Geduld
Ik weet niet wat ik voel, net een leven zonder doel
Van toen ik vijftig werd werden mijn mogelijkheden aan banden gelegd,
Ik was sportief en heel erg vief, nu sta ik even op non actief,
Ik wil rennen, stretchen en zweten, dan voel ik mij pas leven,
Maar mijn rug dacht daar anders over en liet zich voelen,
Gewoon even wachten tot na de klachten,
Daarna zal wat beweging het lange stilzitten verzachten.
Toch zal ik mij moeten aanpassen en was meer rustpauzes inlassen,
Ik moet het voor ogen durven zien, ik blijf geen achttien,
Er zijn andere mogelijkheden in het leven
waar we onze aandacht moeten aan geven,
Maar ik geef de moed niet op en al moet ik bergen verzetten,
Ik wil niet blijven kniezen
Ik wil mijn eigen niet verliezen,
Jenne
Reacties op dit gedicht
| bieke: | Donderdag, juni 20, 2002 18:05 |
| hoop dat je snel mag beteren, maar je teksten zijn mooi, zo heb je even de tijd om te schrijven en kunnen wij ze lezen. ze zijn echt mooi. Sterte beverke xxx |
|
| beleaver: | Woensdag, juni 19, 2002 16:53 |
| geduld is een schone deugd zegt men maar ik begrijp als je heel actief was en nu moet stilzitten dat het niet meevalt, blijf vooral gedichten schrijven is ook een rustige hobby en af en toe een beetje rust is geen zonde, de moed erin en beterschap | |
Over dit gedicht
| Auteur: Beverke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||