SPEL


Handjes pakken tenen,
voelen al de ronde bal
die uitlokt tot het spelen
van het spel," je rol in het heelal".

Ogen blikken langs en met elkaar.
Begrijpen tekens, zetten sporen,
proberen met een slimme zet
liefdes voordeel te gaan scoren.

Handen spelen vurig spel
van tasten en ontwijken.
Beminnen met een traagheid
die minuten uren laten lijken.

Het laatste spel, de inzet levensgroot.
De afloop is bekender dan het sterven.
Einde is genadeloos, hoewel,
de mens gelooft de eeuwigheid te erven.
Het spel der goden is gespeeld.
Zijn wij dan terug van weggeweest?


WIL MELKER
09/12/2000