stem
Op het raakvlak van twee eeuwen
kijk ik even achterom:
‘k heb veel geleerd in d’oude
wie weet wat de nieuwe brengt?
’t Is beklijvend om te zoeken
naar de motor die je drijft;
af en toe de richting uit te zetten
en te denken bij jezelf:
waar ben ik toch mee bezig –
is dit wel wat ik wil?
En heel diep daar van binnen
hoor je plots een stille stem.
Soms wil je ze niet horen,
borduur je voort op ’t oud patroon,
Maar ooit zul je ze horen moeten –
op ’t eind dan weet je ’t wel.
rob
kijk ik even achterom:
‘k heb veel geleerd in d’oude
wie weet wat de nieuwe brengt?
’t Is beklijvend om te zoeken
naar de motor die je drijft;
af en toe de richting uit te zetten
en te denken bij jezelf:
waar ben ik toch mee bezig –
is dit wel wat ik wil?
En heel diep daar van binnen
hoor je plots een stille stem.
Soms wil je ze niet horen,
borduur je voort op ’t oud patroon,
Maar ooit zul je ze horen moeten –
op ’t eind dan weet je ’t wel.
rob
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, juni 20, 2002 08:04 |
| hmm die stille stem..ik heb besloten om die niet meer te horen..never ever.. | |
| blommeke: | Donderdag, juni 20, 2002 02:36 |
| onze tao ligt vast, en we weten al, alleen moeten we het nog herinneren. mooi omschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Embrecht | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||