Vooroordeel
ik erger me niet zozeer aan vooroordelen
ik betrap mezelf er al te vaak op
maar we me ergert
zijn de mensen met vooroordelen
overal waar mensen zijn erger ik me
alsof er geen enkel groter voordeel is
dan het voorrecht te leven
maar dat is het niet
een leven vol voordelen
is voor mij een licht vooroordeel op wat komen moet
en dat is bij mijn weten
steeds hetzelfde probleem in een ander decor
met maar één zwaar nadeel
leven met het vooroordeel op het leven zelf
Reacties op dit gedicht
| Laurier: | Dinsdag, juli 30, 2002 12:03 |
| Diepzinnig maar verwart en soms tegenstrijdig, misschien juist daarom of heb ik het verkeerd voor? Een grote verdienste dit te kunnen verwoorden in 14 lijnen. Vergeet vooral niet : Alles in het leven behoort tot het leven. Zijn onze vooroordelen t.o.v. vooroordelen ook geen vooroordelen. Laat me toe een aforisme van GB Stern vrij vertaald te citeren : Toen ik nog jong was, was ik onbehoorlijk intolerant tegen alles en nog wat. Eens de dertig voorbij prees ik me gelukk |
|
| Hanneke Eirinn: | Maandag, juli 01, 2002 22:52 |
| vooroordelen horen bij de mens..helaas..zolang je maar in staat bent, later er 1 oordeel van te maken.. | |
| solé: | Woensdag, juni 19, 2002 21:07 |
| amaai zware kost maar de pure waarheid! spijtig dat het zo is! :-) **Katrientje** |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kris Vansteenbrugge | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||