1987



Ma’nen ( Geest der afgestorvenen .)


Ik voel jouw verlangen dat je voor liefde aanziet ,

Maar weet, ’t is slechts drift die je blind maakt en hard.

Ik ken je , man zonder toekomst of hoop in ’t verschiet .

Je hebt veel macht , verstikt door emoties , totaal verward .



Was het liefde of passie waardoor je haar verliet .



Jij dwaas , domme nar , je speelt slechts een spel ,

Je belastert jezelf ;kom geef je toch bloot .

Kijk me aan , en doorzie ; luister naar wat ik je vertel .

Maak je los van ’t verlangen te rusten in andermans schoot .



Hou op je te wentelen in je eigen web van hout ,

Kijk in je zelf , je bent bang ; heb weet van jezelf .

Beleef en voel dat je je ziel niet vertrouwd ,

Voel in mij het beest dat je emoties bedelft .



Toch ben ik er niet , ik hoor niet bij jou ,

’k ben slechts de geest , die je sart en benauwt ,

omdat je vlucht voor je zelf , je passie en kracht ,

die je aan banden legt omdat je vals bent , maar zacht .



Geen enkel gevoel , hoe echt ’t ook mag zijn ,

Dringt door naar je ziel , want ’t stuit op venijn .

En zo ga je maar door , geen troost voor je hart ,

Ook je dood is maar schijn , je bent te zwak voor de smart .


Marth Haesendonckx.