Gedicht zonder naam
Ik legde mijn handen op mijn oren
En alles wat ik voelde was weg
Mijn gevoelens waren niets
Mijn lichaam was alles
Ik wist dat dit was wat ik wilde
Wat niemand wilde, maar beter zou zijn
Het zou zo veel kunnen stoppen
Zo veel gevoelens, zo veel pijn
Ik wist dat ik het kon
Dat ik het wou, dat ik het voelde
Dat het alles opeens kon stoppen
Alles wat ik voelde
De pijn, het verdriet
Het alles, het niets
Het iedereen en niemand
Het kon, en ik wilde het
Ik kon het niet
Ik kon het wel
Durfde het wel
Durfde het niet
Ik haalde de glassscherf van mijn arm
Ik wilde het wel
Maar ik kon het niet
Ik leefde mijn dag verder naar morgen
En ik wist dat er nog zo'n dag zou komen
En alles wat ik voelde was weg
Mijn gevoelens waren niets
Mijn lichaam was alles
Ik wist dat dit was wat ik wilde
Wat niemand wilde, maar beter zou zijn
Het zou zo veel kunnen stoppen
Zo veel gevoelens, zo veel pijn
Ik wist dat ik het kon
Dat ik het wou, dat ik het voelde
Dat het alles opeens kon stoppen
Alles wat ik voelde
De pijn, het verdriet
Het alles, het niets
Het iedereen en niemand
Het kon, en ik wilde het
Ik kon het niet
Ik kon het wel
Durfde het wel
Durfde het niet
Ik haalde de glassscherf van mijn arm
Ik wilde het wel
Maar ik kon het niet
Ik leefde mijn dag verder naar morgen
En ik wist dat er nog zo'n dag zou komen
Reacties op dit gedicht
| Koelemij, Harold: | Donderdag, juni 20, 2002 01:02 |
| joh zo een mooie naam leae en dan zo een twijfel het leven is mooi hoor kijk maar goed en niet alleen in de spiegel sterkte |
|
| Voske: | Donderdag, juni 20, 2002 00:58 |
| Wie de kracht heeft om te stoppen vindt daarin ook vaak de kracht om door te gaan. Groetjes,Voske |
|
Over dit gedicht
| Auteur: PureNarcotic | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||