De ultieme band
In het begin opende je de deur
naar het ultieme geluk.
Je opende al mijn zinnen
om van onze relatie te proeven.
Ik was verslaafd aan je
en dacht dat ik alles
weer kon beleven
als nooit ervoor.
We maakten plannen
over onze toekomst.
We vormden het team
dat alles overwon.
Plots kwam je tot het besef
dat alles te snel ging
voor je oogappel
en gooide me in de sloot.
Als een geslagen hond
met doorlopende ogen
vol tranen en leed
wachtte ik op een reden van jou.
Onverwachts gaf je weer een teken van leven
en we praatten het uit als twee vrienden.
De deal werd gesloten,
en we gaven onze relatie een nieuwe kans.
Maar aan de eindstreep gaf je me de doodsteek
en liet me eenzaam achter met onze stervende liefde.
Met woorden van spijt, zei je me
om weer samen te gaan, met je oude liefde.
Je verkiest hem die je gevangen houdt
boven je eigen vrijheid, zonder ons geluk.
Klaag niet, als je verterend in je eenzaamheid huilt.
Want mijn armen, zijn verlamd om je te troosten.
naar het ultieme geluk.
Je opende al mijn zinnen
om van onze relatie te proeven.
Ik was verslaafd aan je
en dacht dat ik alles
weer kon beleven
als nooit ervoor.
We maakten plannen
over onze toekomst.
We vormden het team
dat alles overwon.
Plots kwam je tot het besef
dat alles te snel ging
voor je oogappel
en gooide me in de sloot.
Als een geslagen hond
met doorlopende ogen
vol tranen en leed
wachtte ik op een reden van jou.
Onverwachts gaf je weer een teken van leven
en we praatten het uit als twee vrienden.
De deal werd gesloten,
en we gaven onze relatie een nieuwe kans.
Maar aan de eindstreep gaf je me de doodsteek
en liet me eenzaam achter met onze stervende liefde.
Met woorden van spijt, zei je me
om weer samen te gaan, met je oude liefde.
Je verkiest hem die je gevangen houdt
boven je eigen vrijheid, zonder ons geluk.
Klaag niet, als je verterend in je eenzaamheid huilt.
Want mijn armen, zijn verlamd om je te troosten.
Reacties op dit gedicht
| sylvia: | Donderdag, juni 20, 2002 19:37 |
| ik moet zeggen dat pruleke gelijk heeft het heeft heeft me zelfs aan hetd enken gezet mooi geschreven hoor!!!! groetjes sylvia |
|
| Lieverdje (de enige echte): | Donderdag, juni 20, 2002 18:48 |
| Heel mooi gedicht, Benneke. Ik hoop ook dat niemand deze fout maakt: volg het verstand van je hart, en alles komt weer goed... Liefs, Lieverdje xxx |
|
| prutske: | Donderdag, juni 20, 2002 13:48 |
| dacht je nu echt dat ik dit geloofde dat je dat voor iemand anders schreef!daar ken ik je nu al te goed voor bennenke kom achter je masker vandaan en durf te bekennen dat het jou gevoelens zijn het is toch normaal als je zoveel van elkaar houd dat je bang bent om het terug te verliezen,woorden kunnen soms pijn doen he!maar dit is om eindelijk jezelf eens te durven worden en voor je eigen gevoelens uit te durven komen je hoeft niet zo sterk over te komen voor de buitenwereld je bent ook een mens | |
| Koelemij, Harold: | Donderdag, juni 20, 2002 09:20 |
| rijk is de mens die het verwoorden kan |
|
| Peeters Veerle: | Donderdag, juni 20, 2002 08:58 |
| Dank je ben, is ook een mooie richtlijn voor mij, maar ik heb intussen ook gekozen voor een nieuw leven met mijn nieuwe vriend, wil niet de fout maken als vele anderen doen en samen blijven voor de kids, mooi,XVeerlekenX | |
| Bert Lagom: | Donderdag, juni 20, 2002 00:38 |
| Beste mede freaks, dit gedicht slaat niet op mij en Prutske... Het gaat om een breuk die een vriend van me heeft meegemaakt en ik zette het op papier om haar duidelijk te maken wat ze gedaan heeft tegenover hem... Daardoor redde ik hun relatie... Ze vroegen me om het op het net te zetten, zodat andere mensen in zo'n situatie niet de zelfde fout zouden maken... Prutske ik hou van je... Je Benneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||