Ze lieten het niet toe,
al dat gedoe...

Ze konden niet verstaan,
dat het ook bij jou kon bestaan...

Ze wilden niet dat je anders was,
maar jij wist het al van in de lagere klas...

Ze lieten geen jongens langskomen,
en lieten jarenlang jouw tranen stromen...

Ze gaven jou constant slaag,
het leek een echte plaag...

Ze lieten jou het leven,
zolang jij hun zin zou geven...

Maar nu is dat gestopt,
je hebt al die tijd je woede opgekropt...

Maar nu is dat gedaan,
ze ontnamen je je bestaan...

Hopelijk vind jij daarboven een man,
die van jou houden kan,

En hopelijk vind daar iemand aan jou, een lieve man,
die goed vertroetelen kan...

Vind je dat geluk,
dan krijgen je ouders dat niet meer stuk...