streelt het aarde
dat ze gebaard heeft
schenkt ze betoveringen
om hun leven lang te geven
aan de bescheiden lucht
die keer op keer
vocht schenkt aan het aarde
om eindeloos een reden te behouden
om in en uit te zuchten
kostbare eigendommen
die geen waarde konden vinden
geduld konden ze niet opbrengen
en pikten haar status in
door de deur te openen
besmeurd met vettig bloed
allesomvattend zijn en heersen
om naakt hun irritaties te vertellen
aan de kroon op zijn troon
zouden ze onaantastbaar blijven
en geen verzet verwachten
er valt niet te twisten
met onze antwoorden
die jou onderuit halen
ruil met mij
straal je dan nog uit je ogen
met deze onervarenheid
spreek je nog vloeiend
dan zijn mijn woorden
niet van belang
in het koninkrijk
dat je gesticht hebt