In de schaduw van de wereld
In het donker van de schaduw
de schaduw van de wereld
Alles lijkt op te moeten houden met bestaan
opgeslokt door het duister
Gedachten verdonkeremaant in duizend en een dromen
Het enige leven in het schijnsel van de maan
Weigerend weg te zinken in deze donkerte
Ik zal niet door de slome stroming meegesleurd worden
Zoekend naar wakend licht in de sluimerende schaduw
Langzaam wordt je weerstand opgeheven
Uiteindelijk krijgt het je toch te pakken
En blijkt het licht in het duister veels te ruw
de schaduw van de wereld
Alles lijkt op te moeten houden met bestaan
opgeslokt door het duister
Gedachten verdonkeremaant in duizend en een dromen
Het enige leven in het schijnsel van de maan
Weigerend weg te zinken in deze donkerte
Ik zal niet door de slome stroming meegesleurd worden
Zoekend naar wakend licht in de sluimerende schaduw
Langzaam wordt je weerstand opgeheven
Uiteindelijk krijgt het je toch te pakken
En blijkt het licht in het duister veels te ruw
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Raymond Brettschneider | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||