Mama
Mama o mama, waarom moest je mij toch verlaten.
Wij hielden zo van elkaar, maar dat mocht niet baten.
Die rotziekte kanker, woedde door je lichaam heen.
Je vocht, je huilde, je lachte, en bleef vechten tot
de dood verscheen.
Toen besefte je dat je mij liet alleen,en huilde van verdriet,
toen je mij verliet.
En ik, ik bleef achter. Terwijl ik met je mee wilde gaan.
Ik moest toezien hoe jou sterke lichaam veranderde in een uitgemergeld lijf, krom vertrokken van de pijn.
Nu lag je stil. Eindelijk geen pijn. Mijn gedachten waren als eerst, gelukkig de strijd is gestreden en voorbij.
Maar ik besefte al snel dat ik je kwijt was voor altijd. Mijn hart die brak en nu na al die tijd, mis ik je nog steeds en hoop ik dat er eens komt een tijd, dat je me weer in je armen neemt en wiegt als een klein kind. Ik hoop mama dat ik je ooit nog terug vindt en liefde en geborgenheid weer vind.
Ik hou van je.
Wij hielden zo van elkaar, maar dat mocht niet baten.
Die rotziekte kanker, woedde door je lichaam heen.
Je vocht, je huilde, je lachte, en bleef vechten tot
de dood verscheen.
Toen besefte je dat je mij liet alleen,en huilde van verdriet,
toen je mij verliet.
En ik, ik bleef achter. Terwijl ik met je mee wilde gaan.
Ik moest toezien hoe jou sterke lichaam veranderde in een uitgemergeld lijf, krom vertrokken van de pijn.
Nu lag je stil. Eindelijk geen pijn. Mijn gedachten waren als eerst, gelukkig de strijd is gestreden en voorbij.
Maar ik besefte al snel dat ik je kwijt was voor altijd. Mijn hart die brak en nu na al die tijd, mis ik je nog steeds en hoop ik dat er eens komt een tijd, dat je me weer in je armen neemt en wiegt als een klein kind. Ik hoop mama dat ik je ooit nog terug vindt en liefde en geborgenheid weer vind.
Ik hou van je.
Reacties op dit gedicht
| margreet: | Dinsdag, december 11, 2001 15:11 |
| ik moest heel erg huilen toen ik dit las. Mijn moeder heeft ook kanker en ik ben zoooo bang haar te verliezen. Als je het wilt vertellen wil ik er graag meer over weten (wat voor een kanker en hoe het allemaal ging) Ik hoop dat je me helpt, want ik ben heel onzeker en bang!!!!! xxx margreet |
|
| Didi: | Maandag, mei 14, 2001 21:17 |
| Bedankt mensen voor jullie reactie. De pijn zal nooit verdwijnen (mijn moeder is 19 juli 01 6 jaar geleden overleden. Maar de wrede herineringen van haar sterven vervagen gelukkig wel. Nogmaal allen dank die mijn gedicht hebben gelezen en een reactie hebben gestuurd. |
|
| Annelieke: | Zondag, mei 13, 2001 16:06 |
| Ik heb nog nooit zoiets moois gelezeb, de tranen rollen over mijn wangen.. | |
| : | Zaterdag, mei 12, 2001 21:51 |
| het gedicht is erg mooi!veel sterkte... |
|
| liesbeth: | Zaterdag, mei 12, 2001 20:14 |
| Ik heb nie meegemaakt wat jij hebt moeten doorstaan,...maar toch wil ik je heel veel sterkte toewensen!!ps:dit is een heel mooi gedicht. groetjes Liesbeth |
|
| anne: | Maandag, februari 26, 2001 19:52 |
| mooi gedicht, ik weet wat je doormaakt ik ben mijn moeder ook verloren | |
| Nimrod: | Dinsdag, februari 13, 2001 12:31 |
| snik, traan. |
|
| marcha: | Vrijdag, februari 02, 2001 15:29 |
| heb het meegemaakt, herken elk woord... op een dag zal je je alleen de fijne dingen nog maar herinneren en niet al die pijn en het verdriet waar zij je mee achter liet wees sterk, zoek hulp bij vrienden , praat erover... en denk niet dat je na een jaar er niet meer over mag praten.. want zo snel zullen je wonden niet helen. |
|
| marcha: | Vrijdag, februari 02, 2001 15:29 |
| heb het meegemaakt, herken elk woord... op een dag zal je je alleen de fijne dingen nog maar herinneren en niet al die pijn en het verdriet waar zij je mee achter liet wees sterk, zoek hulp bij vrienden , praat erover... en denk niet dat je na een jaar er niet meer over mag praten.. want zo snel zullen je wonden niet helen. |
|
| coby: | Zondag, januari 21, 2001 20:39 |
| mooi,wel triest hé | |
| Maxime: | Dinsdag, december 12, 2000 15:56 |
| Wat een prachtig gedicht. Als je wilt praten, kan je me gewoon mailen.... Ik zit hier helemaal met kippenvel en tranen in mn ogen | |
| ilona: | Zondag, december 10, 2000 19:51 |
| lieverd....ik leef intens met je mee....je pijn...je verdriet...maar vooral het gigantische gemis wat je nu ervaart... | |
Over dit gedicht
| Auteur: didi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2000 | ||
| Thema's: | ||