Emmy
Ik weet nog hoe je was, in die laatste lente
Je zong in de wind
Je speelde met het licht van het heelal
In jouw ogen sloeg de nacht zijn vleugels uit
In jouw ogen zag ik vlammen van vrolijkheid
Toch schoot een vreemde schaduw door je ogen
Het was het uur van het vertrekken, het harde, koude uur
En de bladeren vielen in het water van je ziel
Jij bent opgenomen in de stilte van de zee
In mijn hemel, ben jij als een wolk
Jij bent nu de nacht, bezaaid met sterren
Jij bent de zon die blijft schijnen
Weet …. Jij blijft de vogel op mijn hand
Ik heb dit gedicht een tijd geleden geschreven voor Emmy. Ze pleegde zelfmoord in maart.