De waaihaai
De Wind, afgunstig op het hemeloog,
Begeerde eer en eer hij kon verbazen
Met macht en kracht was lach zijn part, hij boog
En blies een bries die groeide naar de dwazen
Z’n grote toorn vergroot, hij torent hoog
Tot torenhoge hoogte om te razen
En waaien, kwaaie haai, Zons kwaad betoog
Begaat hem hoger van de toren blazen
Vermaand door vlammen rijst zijn vlammend vuur
Ook Aarde vermaant het verwaand figuur
Hij gooit bekoelend vocht in haais gezicht
Gemalin Water dooft het vuur secuur
Het aandacht vragen was van korte duur
Tezamen zijn ze weer in evenwicht
Begeerde eer en eer hij kon verbazen
Met macht en kracht was lach zijn part, hij boog
En blies een bries die groeide naar de dwazen
Z’n grote toorn vergroot, hij torent hoog
Tot torenhoge hoogte om te razen
En waaien, kwaaie haai, Zons kwaad betoog
Begaat hem hoger van de toren blazen
Vermaand door vlammen rijst zijn vlammend vuur
Ook Aarde vermaant het verwaand figuur
Hij gooit bekoelend vocht in haais gezicht
Gemalin Water dooft het vuur secuur
Het aandacht vragen was van korte duur
Tezamen zijn ze weer in evenwicht
Reacties op dit gedicht
| petrarcus (robert17): | Vrijdag, juni 21, 2002 21:19 |
| Even ter verduidelijking voor eventuele onduidelijkheid: De vier oerelementen zijn weer in evenwicht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||