Ik voel rare dingen in mijn buik,
mijn haar is als een rozenstruik.
Ik zie alles door een rose bril,
en als ik bij haar ben ben ik stil.
Ze is zo mooi,
dat ik haar nooit weg gooi.
Ik zal het nooit uitmaken,
maar de rest zijn mijn zaken.
Lieve mensen,
het gaat zo plensen.
Ik kijk het weer,
en ik wil meer
Ik stuur een e-mail naar haar,
en zij staat al klaar.
De stem van de weervrouw leek op die van haar,
dat is echt gaar.
Dat heb ik ook in de e-mail geschreven,
maar ik blijf niet bij haar kleven.
Daar is het nog te vroeg voor,
het leven gaat door.
Maar ze is zo mooi,
alles is nu echt een grote zooi.
Door haar,
maar ik ben op haar.
Ik wil met haar mijn leven delen,
maar zal dat haar wat schelen?
Ik ben dik,
ja dat ben ik.
Maar ik blijf het proberen,
en ik blijf ervan leren.
Ik hou van haar,
en dat is gaar.
Is dit nou dat gevoel,
die ene doel.
Dit is nou liefde,
echte liefde?