luchtbel als moeder
Een luchtbel dwarrelt omhoog
Verdwijnt met een boog
Uit de atmosfeer
Nee, nooit meer
Zal jij mijn moeder zijn
Bespaar me de illusies en pijn
Dwarrel omhoog naar de hel
Jij zo doorzichtig als een luchtbel
Op jou wil ik niet lijken
Nee, nooit zal ik je nog aankijken
Nooit zal ik nog een woord tegen je zeggen
Ik zal mezelf het zwijgen opleggen
Jij verdient mij niet
En omdat jij mij niet in mijn waarde liet
Maar rondbeult met je bevelen
En blijft geloven in luchtkastelen
Ben je nu een luchtbel voor mij
En was “ik haat je” het laatste wat ik zei
Nu zie ik hem nog wel
Vluchtig en ijl, een luchtbel
Op een dag zal ik mijn nagels uitsteken
En het dunne kapsel breken
Dan spat hij uiteen
Dat zal de dag zijn dat mijn angst verdween
Dan zou ik kunnen zijn wie ik was
Maar tot die tijd ben jij niet meer dan wat gas
Reacties op dit gedicht
| xxx jan xxx: | Maandag, juli 01, 2002 22:19 |
| O jeeh..zit aardig diep..begrijp je woede,verdriet en angst wel... kom op meid.. koppie op.. ik vind je geweldig! veel liefs, xxx jan xxx |
|
| miss p!nk: | Zondag, juni 30, 2002 22:22 |
| ik snap het helemaal ik heb dit met mijn oma aan de hand ik zeg geen woord tegen haar,schenk haar niet 1 blik ze is het niet waard ze heeft te veel gezegt,geroddeld en gedaan het klinkt hartje maar als ze het loodje legt zal ik er niet om treuren -xxx-jes p!nkie |
|
| Ratinckx Ronny: | Woensdag, juni 26, 2002 00:48 |
| Ik begrijp je volkomen.Lees mijn gedicht ook eens onder mijn naam Ratinckx Ronny bij zoeken en dan klik je op moeder. | |
