Je stak een mes in mijn hart,
geen gewoon mes, neen deze was zeer apart.
Eerst toonde je het aan mij,
dat was het moment, ja toen keerde het tij.
Je mes was extra scherp, maar ook niet te,
dan zou het te gemakkelijk gaan,
nee, eerst wilde je me folteren en dan zeggen,
't is finito, 't is gedaan.
Nadat het mes in m'n hart zat,
draaide je het rond en rond,
langzaam, maar zeker.
zodat er een groot, leeg, gat in ontstond...