Schim
Ik besef nu dat ik je moet laten gaan,
Er is geen plaats voor me in je wereld,
Er is enkel plaats in je hart, in je droom.
Als een mirakel kwam ik in je leven,
Als een engel heb ik voor je gezorgd.
Ik vond je in een wereld van pijn,
Ik bracht je op de wolken van liefde.
Mijn warmte, mijn hart, alles heb ik je gegeven.
Mijn tranen zeggen nu dat ik moet gaan.
Als een koninginnebij wil je fladderen van bloem tot bloem.
Als een marmot werd ik verborgen voor het licht.
Als een schim ben ik gekomen,
Als een schim moet ik ook gaan.
Een schim, meer mocht ik niet zijn.
Er is geen plaats voor me in je wereld,
Er is enkel plaats in je hart, in je droom.
Als een mirakel kwam ik in je leven,
Als een engel heb ik voor je gezorgd.
Ik vond je in een wereld van pijn,
Ik bracht je op de wolken van liefde.
Mijn warmte, mijn hart, alles heb ik je gegeven.
Mijn tranen zeggen nu dat ik moet gaan.
Als een koninginnebij wil je fladderen van bloem tot bloem.
Als een marmot werd ik verborgen voor het licht.
Als een schim ben ik gekomen,
Als een schim moet ik ook gaan.
Een schim, meer mocht ik niet zijn.
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Zaterdag, juni 22, 2002 20:09 |
| een schim die uit de schaduw heel mooi kan zijn, alleen al door de oppepper die zelfvertrouwen heet... laat je niet kisten.. :) en ja makkelijker gezegd dan gedaan... Marina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jim | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||