Maria Callas, nog zie ik haar
Maria Callas, nog zie ik haar
zij schreed de trap af
geheel in trance geleid
door het begin van Casta Diva
die haar stem vroeg
aan te vangen in sensibel
gezang
het publiek dat zag zij niet
door dichtbij ziende tegenlicht
en kreeg ze plat in rood
fauteuil die na de eerste en de
laatste noot direct door heimwee
werd bezeten
haar drama was een opera
van hoge tonen en wegrollende
bassen die het leven lieten
misleid door liefde die
zij dacht te vinden in een zwarte
Griekse reder die haar dumpte
in alle eenzaamheid
Reacties op dit gedicht
| Koelemij, Harold: | Zondag, juni 23, 2002 21:40 |
| Callas grande dame mooie stem mooie tragrische obade sjappo Laurens |
|
| John.M.Lammers: | Zondag, juni 23, 2002 17:20 |
| maar zingen kon ze Laurens net zo goed als jouw gedicht. john |
|
| free: | Zondag, juni 23, 2002 10:25 |
| ik vind m prachtig.... een dramatiese liefde was dat ja... liefs free~(O)~ |
|
| Laurens Windig: | Zondag, juni 23, 2002 10:10 |
| Aahaha...een leuk gedichtje dikkertjedap | |
| dikkertjedap: | Zondag, juni 23, 2002 09:55 |
| ( bleef mijn -a weer hangen ;) ) | |
| dikkertjedap: | Zondag, juni 23, 2002 09:53 |
| Hoewel een eerbetoon als vers niet zo schoon. Ik kan mij vinden in uw verhaal, mar zag liever dichterlijker taal. groet, dd. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||