Dolend in zwarte mist
Ik sluit mijn ogen
door donkerte
bedrogen
baad ik in kilte
verdwaald
dool ik in de zwarte mist
die me warm onthaald
maar echte warmte mist.
Het is pijn
die me verwarmd
door zijn
vuur omarmd
de vlammen
maken brandende
wonden
kilte
placht te sussen
stilte
lijkt te blussen
maar het is
slechts olie op het vuur
dat heter en sterker is
en uur na uur
me verteert van binnen.
door donkerte
bedrogen
baad ik in kilte
verdwaald
dool ik in de zwarte mist
die me warm onthaald
maar echte warmte mist.
Het is pijn
die me verwarmd
door zijn
vuur omarmd
de vlammen
maken brandende
wonden
kilte
placht te sussen
stilte
lijkt te blussen
maar het is
slechts olie op het vuur
dat heter en sterker is
en uur na uur
me verteert van binnen.
Reacties op dit gedicht
| soesa: | Zondag, juni 23, 2002 14:38 |
| oei wat mooi!* zucht* ben er stil van! Kus | |
| gunther vandenberghe: | Zondag, juni 23, 2002 11:41 |
| mistique, ik zie meer licht in je gedicht dan het duistere dat het verhaald. knap werk ! |
|
| Evi: | Zondag, juni 23, 2002 11:35 |
| ......... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mistique | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||