1987.
Verlangen .
Weet jij hoe diep ik eens af moet dalen ,
Om eigenwaarde en recht te bepalen .
Zeg jij me hoe ver angst en pijn kunnen reiken ,
Als ’k jou verlaat men lief , zonder om te kijken .
Ik weet dat ik eens zwaar zal moeten boeten ,
Voor de liefde die ik nam om men lot te verzoeten .
Eén klap van jou hand is genoeg om te doden ,
Mijn leven , men lijden , men angst en men noden .
Maar boven dit weten , de angst en de pijn ,
Drijft een verlangen naar steeds meer samenzijn .
’t is daarom ook al voel ik me verward ,
’k toch doorstap naast jou en ’t noodlot tart .
Marth Haesendonckx .