1987.


Smurfy .


Overspoeld door de golven der walg ,

De dood voelen als een strop rond je hals .

Door gevoelens overstelpt dreig ik te verdrinken .

Nooit komt de mens aan bodt , alsof er geen plaats is

Voor het stukje weefsel ; dat je steeds verdringd .



Geen rechten hebben , geen plaats in deze wereld ,

Zodat je steeds alle goede dingen moet ontberen .

Zelfs verlangens komen niet aan bod ;

Omdat ze werden vermoord door ’t ouderlijk gebod .



De wil tot leven leid me naar de diepste afgrond ;

Er is geen plaats voor verdriet ; geen kans meer ; geen rede .

Mijn bestaan is een aanklacht ; ik ben een schimmig raadsel ,

Alles wordt vernietigd door dezelfde maatstaven .



Ik weet niet meer waar ik me nog kan verbergen ,

Alleen de dood kan deze angsten bedelven .

Gedreven door een drang mezelf te ontzeggen ;

Dat voortspruit uit een leven van verderf .



Ik wil een mens zijn die kan leven ,

Zonder die angsten , zonder te beven .

Hoemeer ik tracht mezelf te overstijgen ,

Te meer ik voel ; er gaat niets overblijven .

Marth Haesendonckx .