Het vuur en ik...
Warmte komt me tegemoet.
Knetterend...
Zacht als een warme gloed.
Spetterend...
Vlammen vormen een groot vuur.
Beschermend...
bestrijd een wind zo onmenselijk guur.
Vertellend...
Grote bossen vernield.
Spijt...
Voor het water neergeknield.
Verleid...
Volkeren heb je beschermd.
Moedig...
Voor jou hebben mensen het uitgekermd.
Vloedig...
Brandende haard.
Gezelligheid...
Zacht van aard.
Eenzaamheid...
Knetterend...
Zacht als een warme gloed.
Spetterend...
Vlammen vormen een groot vuur.
Beschermend...
bestrijd een wind zo onmenselijk guur.
Vertellend...
Grote bossen vernield.
Spijt...
Voor het water neergeknield.
Verleid...
Volkeren heb je beschermd.
Moedig...
Voor jou hebben mensen het uitgekermd.
Vloedig...
Brandende haard.
Gezelligheid...
Zacht van aard.
Eenzaamheid...
Reacties op dit gedicht
| darkmind: | Maandag, juni 24, 2002 21:06 |
| damn lenore tees is zo schoon greetz sterkte Hendrik |
|
| Dark-Enchantress: | Zondag, juni 23, 2002 15:08 |
| verwarrend en toch zo overduidelijk... schitterend!!! liefs, Kirsten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||