Bezeten
Bezeten .
Ik heb nog nooit gedicht .
Nooit in gans mijn leven.
Maar nu voel ik mij verplicht .
Iets van mezelf te geven .
Marth is van ons heengegaan,
En zij was de poëete
Ook al ben ik aangedaan ,
Ik kan ze niet vergeten .
Het is alsof haar dichterswoede,
Zich in mijn geest heeft ingeplant .
Ik kan mijn denken niet meer stoppen
Ik had aan haar mijn hart verpand .
Pramodah.
Ik heb nog nooit gedicht .
Nooit in gans mijn leven.
Maar nu voel ik mij verplicht .
Iets van mezelf te geven .
Marth is van ons heengegaan,
En zij was de poëete
Ook al ben ik aangedaan ,
Ik kan ze niet vergeten .
Het is alsof haar dichterswoede,
Zich in mijn geest heeft ingeplant .
Ik kan mijn denken niet meer stoppen
Ik had aan haar mijn hart verpand .
Pramodah.
Reacties op dit gedicht
| maneschijn: | Vrijdag, september 14, 2001 12:04 |
| wauw lieverd... als dit je eerste gedicht is... chapeau dan... prachtig... intussen zijn we alweer een eeuwigheid verder, en je gedichten zijn nog steeds even prachtig... je laat haar idd verderleven door zélf te gaan dichten... knap.. prachtig.. dikke knuffel je dochtertje |
|
| ilona: | Dinsdag, december 12, 2000 13:47 |
| mooi evarist...ik heb je toch gezegd laat haar voortleven op deze site....zelf jij dicht nu...dat is toch mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: pramodah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2000 | ||
| Thema's: | ||