Genesis

Het eerste wat God schiep, hemel en aarde,
en duisternis was eerst alom aanwezig.
De Geest van God die zweefd’ over de watren,
de aarde toen was woest en duister, ledig.

En God sprak; “er zij licht” er werd geluisterd.
Het licht was goed, dat was wat God toen zag,
Hij maakte scheiding tussen licht en duister,
het licht noemde Hij dag, het duister nacht.

“Daar zij een uitspansel” is wat God zeide;
de hemel, het zoveelste wereldwonder.
Om wateren en wateren te scheiden
die boven ‘t uitspansel, en die eronder.

God zijde; “laat de watren samenvloeien”.
zodat het droge ook tevoorschijn komt.
En vruchtbomen en planten kunnen groeien,
jong groen gewas dat opspruit uit de grond.

En God schiep lichten, om scheiding te maken,
het grote voor de dag, ‘t kleine voor nacht.
Om daarover te heersen en te waken,
bepalend vaste tijden; jaar en dag.

De zee moet wemelen van vele wezens,
zij moeten talrijk worden in de zee,
de vogels langst het uitspansel des hemels.
En God keek wederom, en was tevree.

God schiep wat kruipt, wat wild is, en het vee.
Tot slot de mens die heerst over wat leeft,
als Gods gelijkenis, en naar zijn beeld.
Wat zaad draagt, is wat Hij te eten geeft.

Zo was de schepping tot haar eind gekomen,
de hemel en de aard tot stand gebracht.
En na zes dagen heeft God rust genomen,
de zevende, die werd de heilge dag.