Mijn fout...
Mijn fout...
Ik ben steeds te veel
geneigd om te nemen.
Neem ieder zijn deel,
en daarna de benen.
Bega steeds te vlug
bewust een vergissing
Toen kreeg men er lucht
van, ik de berisping.
soms niet echt oprecht,
ten opzichte van...
dan voelt die zich slecht,
en mij aan de tand.
Zeg ik; echt waar, heus
val daarbij in herhaling,
neemt men mij serieus,
en ik hen in de maling.
Ben ik er weer naast,
sta ik niet voor open
zet mij op mijn plaats,
dan ik ‘t op een lopen.
Een afspraak gewoon,
en ik kwam “wat later”.
Viel ik uit de toon,
ons plan in het water.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Obed | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||