Mijn standbeeld
Hou van me
schreeuwt mijn hart
je handen
ik kneed ze
zachtjes
strelend vol liefde
ik pink een traan
ren de marathon
in mijn hoofd
uitgeput
ik kijk
recht in je ogen
stuurloos
diep emotioneel
je knippert niet
ijskoud
als het ijs in de vriezer
emotieloos
je bent niet meer
dan een standbeeld
jaren in mijn nabijheid
zonder warmte
hou van me
schreeuwt mijn hart.
24-06-‘02/23:55
Reacties op dit gedicht
| Suga: | Donderdag, juni 27, 2002 23:37 |
| Gun jezelf de liefde die je geeft....als het er niet inzit blijf dan niet te lang hangen , het leven is maar kort.. Sterkte |
|
| free: | Dinsdag, juni 25, 2002 09:53 |
| triest mooi angel.... liefs free~(O)~ |
|
| John.M.Lammers: | Dinsdag, juni 25, 2002 02:43 |
| de ogen zijn de spiegel van de ziel. hoe heb jij in andere ogen gekeken? oprecht? groeten John |
|
| wijnand.=: | Dinsdag, juni 25, 2002 00:48 |
| mooi maar triest | |
| Sheena: | Dinsdag, juni 25, 2002 00:25 |
| *zucht* .... pijnlijk ... zacht verlichtende zilte zeegroet, Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||