Het is wel de mooiste plek van mijn leven
En ik komen soms zomaar voor even.
Het zijn de kruinen van een loofbos.
Waar ik langzaam aan de dachten van een periode verlos.
Ik zit niet in boom maar lig er op als een ander op gras zo liggen
En ik kijk naar de vergezichten.
In het westen zie op een kilometer of wat
Een dorp waar ik het we zo'n beetje heb gehad
Als ik denk aan alles wat er gebeurt is dan is mijn weer eens geraakt
Verbaas me dan wel waarom ik mezelf nog niet heb af gemaakt
Het geluk straalt me toe
Waarom ben ik dan toch zo levens moe
Het komt misschien wel door ontbreken van het echte gevoel
In het noorden zie ik het verleden
het geluk maar ook die keren dat ik heb geleden
Het geluk spreekt mij nu wel toe
Via de merel die vlak onder mij zit en waar mee ik samen een duetje doe.
De specht die vlakbij ons de drum stel staat te bewerken.
Zij zijn de gene die momenteel mijn hart versterken.
De kracht die brengen is meer dan genoeg om mijn leven met een jaar te verlengen.
En misschien komt dit jaar wel wat meer geluk brengen