Het gaat langs me heen
Terwijl woorden worden gefluisterd
en zinnen gaan langs me heen
Kan ik alleenmaar staren
en gaat er maar 1 woord door mij heen
Een woord, die niemand zal weten
ik geef ze ook geen schijn van kans
Laat ze maar lekker praten
voor mij klinkt het als frans
Geen woord dringt tot me door
maar dat laat ik ze niet merken
Ik doe net alsof ik hun woorden hoor
terwijl ik dat ene woord aan het ben verwerken
Ik ben een soort magneet
dit woord wil niet meer weg
Misschien nog 1 optie
als ik het hem voorleg....
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, juni 28, 2002 22:08 |
| Mijn Frans was vroeger onder de maat. En jouw gedicht kan ik goed verstaan. Van buiten aanwezig en binnenin zo af en toe een beeld van beminnen. Groetje, peetoom Hans |
|
| No Name: | Dinsdag, juni 25, 2002 23:02 |
| één woord... waar je helemaal van in de war raakt... ik had ook 'iets' waar ik helemaal van in de war raakte... wat ik niemand kon zeggen... pff, k hoop dat je ondertussen het woord dan verwerkt hebt. dikke knuffie van mij |
|
| fried chicken: | Dinsdag, juni 25, 2002 22:13 |
| What's the word???? I'm so curious to know.....sorry... | |
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||