Vervlogen
Vervlogen
Teleurgesteld in mensen en in dromen,
pas ontworteld, wensen zijn gevlucht,
gebeurt het wel dat wensen zijn als bomen,
vastgeworteld in des mensen zucht.
Men geeft de hoop op, ‘t goede te bekomen,
dan vervliegt de wilskracht in de lucht.
Die weet, en hoopt op bloeiende perioden,
zachtjes wiegt de wind, maar geeft niet t’rug.
De tegenslag bepaald onze gedachten
negatief, de weemoed komt naar voor.
Het meer verwachten dwaalt, door donkre nachten,
weet dat liefde leven doet, waardoor
heel even hoop gegrepen worden kan,
de levensloop begrepen door de man.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Obed | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||