Vallen
Ik was gevallen
neergeslagen
aan de kant gegooid
in het donker achtergelaten
Nu dacht ik weer op te staan
maar jij slaat me weer neer
gooit me weer weg
bedekt weer de vele lichtpunten
en laat me verdrinken in eenzaamheid
Reacties op dit gedicht
| Sasan: | Donderdag, juli 04, 2002 23:10 |
| Misschien verdrinkt hij wel in schuldgevoel? Heel mooi |
|
| Ton Rijkers: | Maandag, juli 01, 2002 21:59 |
| Hoi Karin, Een heel mooi en indringend gedicht. Groetjes, Ton Rijkers |
|
| sleepless: | Maandag, juli 01, 2002 06:58 |
| Mooi geschreven. Hoop dat je ondertussen gesterkt bent, voor dat soort mensen. Sterkte, en groetjes. |
|
| tha lill kim: | Woensdag, juni 26, 2002 16:09 |
| heel zwaar geschreven sla hem op zijn gezicht en krabbel op dat is de enige manier om er boven op te komen.... liefs kim |
|
| Susanne X: | Woensdag, juni 26, 2002 14:27 |
| Hard terug slaan en nog een poging tot opstaan doen!! | |
| Ramon Kuiters: | Woensdag, juni 26, 2002 11:42 |
| zwaar gedicht wel mooi!! sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||