De wil
Hoe lang wil je nog wachten
op het kleine geluk dat je wenst
maar verscholen blijft
achter het spelende verleden?
Zie je nog wel de dagen
die je al voorbij hebt laten gaan
door kommer en kwel
waar antwoorden nimmer leven?
Heb je de zon nog wel gezien
zodat bloesem kon uitgroeien
en de aardbeien op je beschuit
als toetje voor het leven bezorgde?
Hoe lang wil je nog wenen
zodat het geluk
elke dag verloren gaat
als een kaars zonder lont?
De libel zit er steeds
op de witte waterlelie
als je de wil hebt
om het weer te willen zien.
26-02-‘06/9:38
Reacties op dit gedicht
| Koelemij, Harold: | Woensdag, juni 26, 2002 19:06 |
| The Wil wil always nice Job |
|
| michris: | Woensdag, juni 26, 2002 18:20 |
| dit komt aan...of het speciaal voor mij geschreven is...is niet zo natuurlijk...maar toch...ik herken er veel in, mijn wil is er altijd wel...maar soms 'zakt' een mens even weg... zinvolle vragen...ik probeer de antwoorden te vinden... michris |
|
| pramodah: | Woensdag, juni 26, 2002 12:42 |
| ja ...doet me wegdromen aan al de verloren dagen.....een mens leeft niet lang...intens ..... | |
| free: | Woensdag, juni 26, 2002 10:08 |
| mooi angel.... Er zijn mensen die niet kunnen helen Omdat ze op hun stukken staan.... liefs free ~(O)~ |
|
| ~Marina~: | Woensdag, juni 26, 2002 09:56 |
| geen idee hoe je het iedere keer doet maar voel me toch wel even heel erg aangesproken... op een posi manier denk ik... mag het ook een kikker zijn ipv een libel? ;-) liefs |
|
| Ophelia: | Woensdag, juni 26, 2002 09:45 |
| Prachtig verwoord! Echt waar! dikke knuffel Nele |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||