Blauwe frisheid om me heen
Gele straal die op me scheen
Groen met een beetje rust
Zijn adem die mijn wangen kust
Altijd een hand die mij streelt
En zo alle wonden heelt
Ruisende muziek overal
Een schoonheid die mij nooit kwetsen zal

Dat is hoe ik de natuur ken
Want als ik bij hem ben
En zijn veilige armen bereik
Sluit ik mijn ogen en kijk
Ik zie mijn problemen verdwijnen
Maar des te meer zie ik de zijne

Ik zie in het zwart van mijn ogen
Hoe de mensen al het leven uit hem zogen
Ik zie hoe de mensheid hem tart
Al zijn tranen vervuilden ze zwart
Zijn frisse groen werd vaal
En zijn heuvels werden kaal
Zijn heerlijke geur verdween
En zijn hart veranderde langzaam in steen

Als ik luister naar het ruisen van de wind
Verteld hij mij wat hij er van vind
Vraagt hij om een plan
Om hem te genezen waar nog kan
Hij vraagt om een pleister
Die lieve mensen, ze zijn het spook bijster

Zo kan ik niet blijven leven
Zo kan ik mijn liefde niet blijven geven
Er blijft niks meer over
Die lieve mensen, ze worden steeds dover
Voor wat hij ze wil vertellen
En de vragen die hij wil stellen
Het is waar, zijn krachten minderen
Maar dat zou die lieve mensen niet moeten hinderen

Ik zit nu met mijn ogen dicht
En tranen op mijn gezicht
Ik kan maar een ding wensen
En jij, een van die lieve mensen
Zou mij kunnen helpen
Om zijn bloeden te stelpen

Je vraagt je misschien af hoe
En wat wil je dat ik doe
Maar het begin is makkelijk
Doe net als ik en kijk
Ga zitten midden in het groen
En alles wat je dan hoeft te doen
Is hel goed luisteren
Dan zal je zijn stem horen fluisteren