Je leeft in mij
Somber was de clown
stilleven op de plank
toen deuren
vergrendeld waren
langzaam weerkaatste licht
vanuit het raam
het trieste clowntje
dat kleur kreeg
mijn mondhoeken
stegen naar de hemel
traan van verdriet
betoverd tot geluk
langzaam bewegen
de armpjes van de clown
kriebelend onder mijn neus
schud de triestheid af
het wit verdwijnt
in zacht rose als de huid
het porselein wordt levend
tot het portret van jou
jij bent mijn clown
die leven weer kleur geeft
in emotionele herkenning
je leeft in mij.
27-06-‘02/0:34
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Donderdag, juni 27, 2002 16:58 |
| hmm laat ik nou iets met hetzelfde idee hebben geschreven vandaag... niet dat ik die van jou niet eerst gelezen had, overigens ;-) maar leef je niet altijd door in een ander zolang die ander niet vergeet? iig mooi zoals altijd weer... liefs |
|
| waterval: | Donderdag, juni 27, 2002 01:43 |
| prachtig..!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||