18/05/1988 .


Agonie .



Al schrijvend vloeien de woorden uit mijn pen ;

gebeurtenissen verhalend die ik nog niet ken .

Geschiedenis vertalend ,’k verzin zeer adrem ;

vertonen mij een wezen dat ik niet ben .



’t klinkt als ’t zingen van een melodie ;

de verzen verschijnen , één , twee , drie .

De tonen weerklinken , dewelke ik hoor maar niet zie .

De stem streelt mijn huid ; ik voel de agonie .



Zo dwaal ik door het labyrint van de wereldse hel ;

in mijn leven ontbreekt de leidraad ;verloren spel .

Hulpeloos zoekend , ’t menselijk bestaan is van geen tel .

Zal er ooit iemand begrijpen ; mijn dood komt te snel .



Marth Haesendonckx .