er bestaat een masker dat niemand ziet
dat masker verbergt je ware gezicht
daarmee kan je lachen terwijl je moet huilen
mensen zien niet dat dat masker bestaat
ik loop met zo'n masker en ik wil hem afzetten
kan hem niet alleen afzetten
ik heb er hulp bij nodig
niemand ziet het masker dat voor mijn gezicht hangt
ze zien alleen de glimlach en de stralende ogen
en de vrolijke stem en de blijde lach
maar als ze goed kijken zien ze
dat die glimlach geen glimlach is maar een vertrekking van de pijn
dat die stralende ogen eigenlijk huilende ogen zijn
en als ze goed luisteren horen ze
dat er die vrolijke stem zoveel verdriet is verscholen
dat er voor die lach zoveel moeite moet worden gedaan
want mijn echte gezicht is niet zo mooi en vrolijk
van binnen wordt ik opgegeten van verdriet en pijn
zoalng ik dat makser op heb zal niemand het zien
pas als ik mijn masker afzet zullen ze het zien
maar dan is het te laat
als ik mijn masker afzet heb ik geen kracht meer om hem vast te houden
en ben ik op, vanbinnen ben ik dan leeg en ben ik niemand meer...