gedeeld
gedeeld is mijn leven,
eigen ik verdreven.
niemand die het ziet,
hoe ik mezelf verliet.
een gewone buitenkant,
een gedeelde binnenkant.
soms mijn gevoelens delen,
soms hun spel meespelen.
ze begrijpen het probleem toch niet,
omdat men het uiterlijk niet ziet.
ik speel soms het spel der schijn,
omdat ik vaak geen éénheid kan zijn.
§linda§
eigen ik verdreven.
niemand die het ziet,
hoe ik mezelf verliet.
een gewone buitenkant,
een gedeelde binnenkant.
soms mijn gevoelens delen,
soms hun spel meespelen.
ze begrijpen het probleem toch niet,
omdat men het uiterlijk niet ziet.
ik speel soms het spel der schijn,
omdat ik vaak geen éénheid kan zijn.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, juli 06, 2002 08:58 |
| de schone schijn wordt door iedereen wel eens opgehouden.... mooi beschreven, dat gevoel.... |
|
| Wieke: | Zaterdag, juni 29, 2002 17:49 |
| Ik heb precies hetzelfde, en dat heb ik ook 2,5 jaar zonder erover te praten volgehouden. Nu een half jaar geleden heb ik gepraat maar mijn "masker"(zo noem ik het) blijft er, of ik praat of niet, ik kan hem niet zomaar verlaten, dan ben ik niet meer beschermd. | |
| Jo Aelmans: | Zaterdag, juni 29, 2002 16:52 |
| [.... ik speel soms het spel der schijn, omdat ik vaak geen éénheid kan zijn. ....] Alleen jij, Linda??? Dat denk ik toch niet! Ik denk het wel zeker te weten... (kan ik dat wel? Denken én weten? ) ;-)) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||