die ene nacht
gebroken door haat
staat het nu gelijk
aan lust en verlangen
even niet ademen
voor even
ben ik waardig
gelukkig
stap ik uit mijn illusies
paar minuten maar
verborgen
onder hete lakens
glijdend en hijgend
beschaafdheid ligt naast het bed
tussen ondergoed
waar ik liever had willen liggen
niet in zijn gespierde armen
na afloop
op dat ene moment
realiseerde ik
dat ik hier niet hoorde
mezelf zo redden
ligt beneden
mijn waardigheid
trachten om alles zo te vergeten
zal nooit lukken
deze wanhoop vervaagt niet
moet ik wachten
of het nooit meer doen
is het de liefde die telt
of telt het ook