Kijk ik 's morgens in mijn brievenbus
vind ik de krant van vandaag
met de gebeurtenissen van gisteren.

Draai ik de radio aan,
de naald speurend naar een vrolijk deuntje,
vind ik alleen maar een dolgedraaide DJ.

Ga ik op straat naar de bakker
dan zoek ik een lachend gezicht
dat als een uitgestorven ras leeft.

Zet ik de lichtbak op,
word ik ziek van de beelden
die het 8 uur journaal uit zendt.

Ga ik slapen in mijn bed
lopen de beelden van gisteren
door mijn dromen als nachtmerries.

Zo draait mijn leven
in de spiraal van de tijd,
tot het einde in zicht is.

Ik vraag me dan eens af.
Bestaat er geen ander manier
om alles weg te vegen en opnieuw te beginnen?