Wat er in mijn hoofd gebeurd
Als ik mijn ogen sluit,
gaat er van alles door me heen.
Hoop, verdriet,
angst en pijn.
Beelden schieten door mijn hoofd,
het houd niet op.
Hoop en angst,
voor die ziekte,
die ons al zolang bedreigd.
Hoop,
dat het nooit meer terug komt.
Verdriet en pijn,
wat er is gebeurd,
ik zal het nooit vergeten.
Het grote verdriet,
’k voel het elke dag.
De angst en de pijn,
zijn nog elke dag aanwezig.
Wanneer houdt dit op?
Wanneer kan ik vrij zijn?
Helemaal niks in mijn hoofd.
Ik wil niks meer kunnen voelen,
geen angst, geen verdriet en geen pijn.
Ik wil dat de beelden in mijn hoofd verdwijnen,
zodat ik vrij kan zijn.
Al is het maar voor heel even.
Reacties op dit gedicht
| Umi: | Maandag, juli 01, 2002 12:16 |
| Ik weet totaal hoe da ge u voelt ik heb ook een ziekte gehad war dak iedereen serieus heb me gekwetst en ik kan er nie stoppe me der aan te denke hoeveel zeer dak die heb gedaan enzo Ik zou er alles voor doen om het te kunne vergete ook al wast mar voor efkes kusjes en veel moed xxxxxxxxxxxxxxxxxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~black angel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||