Gedachtegang
Niemand kan mijn gedachten lezen.
Dat vind ik wel prettig.
Want dan zijn mijn meningen,
voor hun een groot geheim.
Tot ik haar in de ogen kijk,
en ze de gedachten geheim houdt
van wat ze denkt over mij.
Dat maakt me nieuwsgierig.
Als ik de gedachten niet kan raden,
begin ik te blozen als een tomaat.
Bang dat ze tomaten lust en
voor haar onverwachte reactie.
De vrees verdwijnt
als sneeuw voor de zon;
wanneer ze me liefelijk vraagt:
'Denk je aan mij?'
Beste lezer
Als je wil weten wat ik dan denk...
kan je het raden of vragen aan haar...
Want mijn antwoord kent zij.
Dat vind ik wel prettig.
Want dan zijn mijn meningen,
voor hun een groot geheim.
Tot ik haar in de ogen kijk,
en ze de gedachten geheim houdt
van wat ze denkt over mij.
Dat maakt me nieuwsgierig.
Als ik de gedachten niet kan raden,
begin ik te blozen als een tomaat.
Bang dat ze tomaten lust en
voor haar onverwachte reactie.
De vrees verdwijnt
als sneeuw voor de zon;
wanneer ze me liefelijk vraagt:
'Denk je aan mij?'
Beste lezer
Als je wil weten wat ik dan denk...
kan je het raden of vragen aan haar...
Want mijn antwoord kent zij.
Reacties op dit gedicht
| prutske: | Maandag, juli 01, 2002 12:17 |
| heel mooi benneke,maar nooit zal ik je gedachten aan iemand vertellen ze blijven veilig bij mij,jou dol-fijntje xxx |
|
| carlijn: | Maandag, juli 01, 2002 11:47 |
| Soms kunnen gedachten maar beter achter slot en grendel blijven....(en soms ook niet) Mooi gedicht... liefs carlijn |
|
| Susanne X: | Maandag, juli 01, 2002 09:11 |
| Ik ben ook ontzettend blij dat mijn gedachten niet gelezen kunnen worden, maar af en toe blijkt toch iemand wel te begrijpen wat je denkt... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||