Rennen en Vliegen
Ik loop buiten, het wordt nacht
Ik kijk naar de sterren die over mij waken
Ik zie hoe een man vriendelijk lacht
Zijn woorden kunnen mij niet raken.
Ik loop alleen in een wereld zo vol
Zoveel mensen die om mij geven
Toch voel ik mij soms als een mol
Klein, verborgen, donker is het leven.
Al die mensen om mij heen
Hoe de een naar de ander rent
Tussen hen voel ik me zo alleen
Er is niemand die mij echt kent.
Overspannen vliegen zij door het leven
Geld, snelheid en gemak staan vooraan
Het is nemen, nemen, niet meer geven
Wat is in godsnaam de zin van dit bestaan??
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Dozie | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||