Sprakeloos
Sprakeloos
Neanderthalers
zijn de regenbuien
uit zijn ogen
ze stoten
klanken uit
die verpulveren
voor de ingang
van de
slakkenhuizen
die dichtgemetseld
bleken voordat hij
het licht kon zien
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij: | Donderdag, juli 04, 2002 00:12 |
| Door die uitleg extra mooi, die hersens van de bij moeten nog even geboost worden, blijkt wel... Mooi! | |
| Sheena: | Woensdag, juli 03, 2002 18:45 |
| is ook een mooie uitleg Laurens, heerlijk als woorden telkens anders geinterpreteerd kunnen worden .... Sheen |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, juli 03, 2002 18:30 |
| dank Laurens voor de uitleg :) ..blijf 't droeflottig vinden.. | |
| Laurens Windig: | Woensdag, juli 03, 2002 18:22 |
| Vond het bijzonder in het gedicht cryptisch te zijn in eeuwige stilte van 'doof en stom ' zijn. | |
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, juli 03, 2002 08:32 |
| hmm vreemd droeflottig gedicht.. | |
| Koelemij, Harold: | Woensdag, juli 03, 2002 01:13 |
| van kop tot staart door vele eeuwen heen sluit me aan bij de jarige sheen sjappo Laurens |
|
| Sheena: | Woensdag, juli 03, 2002 01:02 |
| tsja tijd is illusie en vergankelijk ..... liefs, Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||