Verloren liefde
ik ben je niet vergeten, je dwaalt nog altijd door mijn geest
ik wil je niet vergeten, om wat we vroeger zijn geweest
de tijd die heeft ons gevonden, ’t is bijna 20 jaar nadien
maar ik had alles willen geven, om jou hier nog eens te zien
ik zie de lichtjes in je ogen, ze zijn nog steeds zo mooi als toen
ik zou mijn leven willen geven, als ik het met jou kon overdoen
want verloren liefde slijt niet, ik ben een onderdeel van jou
ik ben degene uit je dromen, ik ben de tranen van berouw
hou me nog eenmaal in je armen, hou me nu nog eenmaal vast
het heeft niet zo mogen wezen, onze liefde was een last
dus voorbij zijn onze jaren, een ieder heeft zijn deel gehad
dus laat me huilen in je armen, noem me nog een keer lieve schat
Reacties op dit gedicht
| Mystique: | Dinsdag, maart 13, 2001 01:23 |
| zooooo mooi, kzit hier echt zowat te huilen, misschien klinkt het raar, kben pas 16, maar ik weet wat verlangen is..... | |
| ilona krijgsman: | Vrijdag, februari 23, 2001 23:42 |
| heerlijk om te lezen sta paf dat ik het niet eerder heb gedaan....mooi | |
| Dick van Poorten: | Maandag, december 18, 2000 07:54 |
| P.S. Geschreven voor Maaike | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dick van Poorten | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2000 | ||
| Thema's: | ||