bomen zyn als minnaars
het zachte gefluister
van een eeuwige nacht,
hoe men zoiets moois niet vast kan grypen,
heb ik toch nooit proberen te begrypen.
zie,hoe bomen wuiven,
elkaars takken strelen,
minnaars van elkaar,
om elkander geven.
zalig,is de rust
waarin onze zielen,en vooral de myne
elkaar kunnen vergeven
---MOJO---
van een eeuwige nacht,
hoe men zoiets moois niet vast kan grypen,
heb ik toch nooit proberen te begrypen.
zie,hoe bomen wuiven,
elkaars takken strelen,
minnaars van elkaar,
om elkander geven.
zalig,is de rust
waarin onze zielen,en vooral de myne
elkaar kunnen vergeven
---MOJO---
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: christophe morjau | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||