Die trein.............
Daar sta je dan met je goed fatsoen,
dicht bij de titel stuntelkampioen.
Ze hebben je weer eens afgezeikt,
maar nu is de top toch wel bereikt.
Je kon veel hebben, en tranen slikte je weer in,
maar dit was het laatste, het laatste van het begin.
Je weet nog niet wat je gaat doen,
en je besluit weg te lopen,
want dan hoef je het niet meer aan te horen,
dat kun je in elk geval alleen maar hopen.
De tranen beginnen zich los te wrikken, en je voelt je diep gekwetst,
waarom geloofde iedereen die roddels, het is toch alleen maar rond gekletst?
Maar het is al goed, je hoeft er niet meer over te denken,
nooit zal iemand je nog krenken.
Voor jou gevoel zit het allemaal tot daar,
je voelt je toch zo raar.
maar waar moet je nu naartoe?
Alle mensen zullen je terugsturen en zeggen dat het zo erg niet is.
Je bent al die mensen en dat gezeiks moe,
en ze hebben het echt wel mis.
Maar het kan je ook niets meer schelen,
en je loopt naar het spoor.
Nu weet je het, je gaat gewoon weg,
en je loopt nog iets harder door.
Maar het station is zo ver weg, en je hebt geen geld.
Waar is nu die beschermengel, die levensreddende held?
Je komt bij het spoor en besluit er langsaf te lopen,
en met een lief gezicht hoef je misschien geen kaartje te kopen.
Maar is dat van dat gezicht wel waar?
In de klas vonden ze je anders maar raar.
Je had pukkels en geen blauwe ogen,
zou iemand je gezicht ooit wel mogen?
Daar komt zo'n geel monster, wat een gevaarte als je ernaast loopt.
Kon je er maar opspringen en meereizen tot Amsterdam.
Maar dat gaat niet, dus voel je je nog zieker, en lam.
hij is bijna bij je, en waarom toetert hij nou?
Alsof hij wil zeggen, kom met me mee, en gauw.
Zou hij dat bedoelen? Neemt hij me dan mee?
Door alle landen en langs elke zee?
Moet ik dan spingen? Nee, wat is dat voor een flauwekul?
Dan ga ik toch dood? Die trein is echt een lul.
Tenminste.........dat denk ik...........
smascha
dicht bij de titel stuntelkampioen.
Ze hebben je weer eens afgezeikt,
maar nu is de top toch wel bereikt.
Je kon veel hebben, en tranen slikte je weer in,
maar dit was het laatste, het laatste van het begin.
Je weet nog niet wat je gaat doen,
en je besluit weg te lopen,
want dan hoef je het niet meer aan te horen,
dat kun je in elk geval alleen maar hopen.
De tranen beginnen zich los te wrikken, en je voelt je diep gekwetst,
waarom geloofde iedereen die roddels, het is toch alleen maar rond gekletst?
Maar het is al goed, je hoeft er niet meer over te denken,
nooit zal iemand je nog krenken.
Voor jou gevoel zit het allemaal tot daar,
je voelt je toch zo raar.
maar waar moet je nu naartoe?
Alle mensen zullen je terugsturen en zeggen dat het zo erg niet is.
Je bent al die mensen en dat gezeiks moe,
en ze hebben het echt wel mis.
Maar het kan je ook niets meer schelen,
en je loopt naar het spoor.
Nu weet je het, je gaat gewoon weg,
en je loopt nog iets harder door.
Maar het station is zo ver weg, en je hebt geen geld.
Waar is nu die beschermengel, die levensreddende held?
Je komt bij het spoor en besluit er langsaf te lopen,
en met een lief gezicht hoef je misschien geen kaartje te kopen.
Maar is dat van dat gezicht wel waar?
In de klas vonden ze je anders maar raar.
Je had pukkels en geen blauwe ogen,
zou iemand je gezicht ooit wel mogen?
Daar komt zo'n geel monster, wat een gevaarte als je ernaast loopt.
Kon je er maar opspringen en meereizen tot Amsterdam.
Maar dat gaat niet, dus voel je je nog zieker, en lam.
hij is bijna bij je, en waarom toetert hij nou?
Alsof hij wil zeggen, kom met me mee, en gauw.
Zou hij dat bedoelen? Neemt hij me dan mee?
Door alle landen en langs elke zee?
Moet ik dan spingen? Nee, wat is dat voor een flauwekul?
Dan ga ik toch dood? Die trein is echt een lul.
Tenminste.........dat denk ik...........
smascha
Reacties op dit gedicht
| Luka: | Zondag, juni 16, 2002 21:51 |
| één traan, en dan alleen maar stilte, niets meer, niets minder . Een hele mooie !!! Luka xxx PS: I'm there for you ! |
|
| Jill: | Zaterdag, december 15, 2001 17:16 |
| En ook ik werd er stil van ... hoe mooi xxx | |
| : | Donderdag, augustus 23, 2001 18:38 |
| maar wel een mooie... | |
| hester: | Woensdag, mei 09, 2001 14:52 |
| wat een lange | |
| Monique: | Donderdag, februari 22, 2001 15:41 |
| wauwie... ik ben er echt stil van. Wil je me mailen? Liefs xxx moni |
|
| Tiina Van Hecke: | Zaterdag, februari 03, 2001 15:53 |
| smascha? zijn dat jouw ervaringen. vertel me er aub over.xxxxx Tiinake ps: van zoiets wordt je wel ff stil. |
|
| karen: | Dinsdag, december 19, 2000 19:39 |
| het is een goed gedicht en het verwoord precies dat wat een slachtoffer van pesten voelt. Ik weet niet of dit autobiografisch is en als het wel zo is onthoud dan wel dat er wel mensen zijn die je gevoelens begrijpen. Karen |
|
| The Slayer: | Maandag, december 18, 2000 17:21 |
| ik weet hier niks op te zeggen, alleen dat het een bijzonder mooi gedicht is en dat je de gevoelens heel goed beschrijft. liefs The Slayer xxx |
|
| Firebolt: | Zaterdag, december 16, 2000 15:16 |
| Ja... ik was hier ook ff stil van..... wat mooi geschreven..... | |
| tineke: | Zaterdag, december 16, 2000 13:18 |
| Toen ik dit las was ik even stil...... Je gevoelens zo neer gezet dat het van je afte lezen is heel mooi liefs tineke |
|
