1987.



Uit ’’ Dagboek van een gek ’’



De geest is sterk ; laat leven of maakt dood .

De duivel doet zijn werk , aan jou geef ik mijn ziel niet bloot .

Je daagt me uit ; speelt met men nood ,

Je wil dat ik voor jou men lijf ontbloot

Je voelt jezelf onwaarschijnlijk groot ,

Je weet heel goed ; de kleur van bloed is rood .



Je hebt me nodig , ik ben je brood ;

Toch zeg ik je ; monster van de nacht ,

Jij bent het die men kind versmacht .

Je kijkt me aan en ’ k zie hoe je lacht ;

Alsof je nog veel meer verwacht .

Je sluipt rond mij in ’t duister van de nacht .



Je slaat maar door , geniet men pijn .

Je lijf is hard ,’t zit vol venijn .

Ik speel het spel , slechts voor de schijn ,

Maar eens zal ik de sterkste zijn .



Ik zing voor jou nu het refrein ;



Je bent een moordenaar van de geest ,

Maar ook in mij daar schuilt een beest .

Ik zal dan voelen dat je vreest .

Hoe schuld zich met je ziel verweeft .

Ik wil dat jij je overgeeft .



Ik ben voor jou een overlast ;

Een hoopje stront , een stuk ballast .

Ik steek een mes in je rauwe bast ,

Nog voor je je handen in onschuld wast .



Ik ben een demon en jij men gast ;

Ik heb je met men dood verrast .



Marth Haesendonckx .